Przejdź do treści

ARTYKUŁ 2

  • przez

„Edukacja cyfrowa nie przychodzi naturalnie. Trzeba zorganizować nauczanie w zupełnie inny sposób niż ten, do którego jesteśmy przyzwyczajeni…”

 (Cytat z Kristensen, Claus B. (2021): „Cyfryzacja to więcej niż technologia”. In The Danish Agency for Higher Education and Science (2021): „Cyfrowe możliwości w programie Erasmus+”).

Projekt AiDKiT ma swoje ogólne tło w ogólnych doświadczeniach nauczania/uczenia się, które pojawiły się w czasie globalnej pandemii COVID-19 i blokadach środowisk edukacyjnych opartych na bezpośrednim kontakcie. W następstwie pandemii, wielu nauczycieli i trenerów w całej Europie doświadczyło nieprzygotowania w zakresie prowadzenia nauczania i podejścia pedagogicznego całkowicie opartego na metodach i narzędziach cyfrowych. W tym samym czasie okazało się, że wielu dorosłych słuchaczy w nieformalnej edukacji dorosłych nie posiadało niezbędnych umiejętności i technicznych warunków wstępnych, aby uczestniczyć w nowym cyfrowym świecie nauczania i uczenia się. W wielu przypadkach nie byli też zmotywowani do przestawienia się na nowy rodzaj procesów uczenia się.

To aktualne wyzwanie w edukacji dorosłych – a przy okazji także w edukacji młodzieży – stało się punktem wyjścia dla projektu AiDKiT z głównymi pytaniami o to, jak wykorzystać nowe podejścia pedagogiczno-dydaktyczne, aby zmotywować uczących się do wykorzystania nowych i przyszłościowych możliwości nauczania i uczenia się w technologiach cyfrowych, wzmocnionych przez pandemię. W związku z tym pojawiło się również pytanie, czym właściwie jest pedagogika cyfrowa.

TECHNOLOGIE CYFROWE OFERUJĄ NOWE MOŻLIWOŚCI NAUCZANIA/UCZENIA SIĘ

Niektórzy naukowcy twierdzą, że pedagogika cyfrowa nie jest jedynie kwestią włączenia pewnych narzędzi cyfrowych do planowania pedagogiczno-dydaktycznego, które w przeciwnym razie tworzą ramy nauczania. Przeciwnie, wprowadzenie technologii cyfrowych samo w sobie zmienia ramy zarówno nauczania, jak i uczenia się, tj. podejście pedagogiczno-dydaktyczne, proces nauczania i sytuację uczenia się. Wyjaśniając pedagogikę cyfrową, inni naukowcy wskazywali również na fakt, że cyfrowe nauczanie i uczenie się może mieć charakter emancypacyjny, o ile daje uczącym się możliwość kontrolowania własnego procesu uczenia się w większym stopniu niż w tradycyjnym środowisku uczenia się skoncentrowanym na nauczycielu. „Flipped Learning” czy „The inverted classroom” to metodyczne przykłady elastycznego, skoncentrowanego na uczniu podejścia, które pomogły wypromować cyfrowe metodologie edukacyjne.

Z tej perspektywy, pedagogika cyfrowa polega również na badaniu i opisywaniu, w jaki sposób cyfrowe podejście do nauczania/uczenia się i metodologia mogą ułatwić proces uczenia się i poprawić wyniki wśród uczących się, nie tylko dorosłych, którzy nie mają szczególnych warunków do nauki. Mimo że nauczyciele i uczniowie mają swoje cele w procesie nauczania-uczenia się, dla obu grup bardzo ważne jest zrozumienie, w jaki sposób technologia i działania dydaktyczne wchodzą w interakcję, aby osiągnąć pewne cele w określonych kontekstach. W ten sposób dydaktyka cyfrowa ma również na celu wzmocnienie nauczania i zakwalifikowanie projektów dydaktycznych, które nauczyciele/instruktorzy opracowują i wykorzystują w celu stworzenia motywacji i efektywnych procesów uczenia się wśród swoich uczniów:

„Właśnie ze względu na ich potencjał, który może nieopatrznie zmienić edukację, konieczne jest, aby nauczyciele i wykładowcy postawili się w pozycji, w której będą w stanie opanować korzystanie z technologii cyfrowych, aby wykorzystać ich moc i oddać je we właściwą służbę edukacji…”.

(Laurillard, 2013, s.2 Cytowane za Laurillard, D. (2008): „The teacher as action researcher: Wykorzystanie technologii do uchwycenia formy pedagogicznej”. In Studies in Higher Education)

PROGRAM EDUKACYJNY AIDKIT DOTYCZĄCY CYFROWYCH TECHNOLOGII NAUCZANIA/UCZENIA SIĘ

W kolejnym etapie działań AiDKiT uczestniczący w projekcie eksperci edukacyjni będą współpracować nad stworzeniem specjalnego programu edukacyjnego dla nauczycieli, którzy chcieliby zakwalifikować swoje cyfrowe działania dydaktyczne w oparciu o motywujące podejście pedagogiczno-dydaktyczne. Dotyczy to również zrozumienia przez nauczycieli obszarów, w których technologie cyfrowe stawiają nowe i szczególne wymagania wobec myślenia i praktyki pedagogicznej.